Hazy to mikroregion etnograficzny położony w południowo-wschodniej części Wielkopolski na terenie obecnego powiatu rawickiego, na pograniczu z Dolnym Śląskiem. Rozpościera się on w dorzeczu rzeki Orli, od miejsca gdzie wpada do niej Dąbrocznia, aż po wioski Szkaradowo i Ostoje. Na tym terenie znajduje się 17 wsi zamieszkiwanych przez Hazaków. Pierwsi Hazacy byli napływową ludnością z terenów środkowego lub północnego Śląska, którzy około XVI w. rozpoczęli karczowanie obecnej tu puszczy, zwanej czarnym lasem i zakładanie wsi. Od miejsca w którym się osiedlili nazywano ich Leśniakami czy Lasakami. Pochodzenie, a tym samym i pisownia nazwy Hazacy, nie zostały dotychczas ustalone, mimo wielu interesujących hipotez.
Do najważniejszych przejawów kultury hazackiej należą: gwara odmienna od innych gwar wielkopolskich i wyróżniająca się m.in. mazurzeniem, stroje i haft, sztuka ludowa, architektura, muzyka tradycyjna oraz stare zwyczaje i obrzędy, występujące tu jeszcze do połowy XX w. Do najbardziej charakterystycznych zaliczyć można: Stare Józefy – kolędowanie adwentowe, palenie żuru w Wielki Czwartek oraz pochód Smolorzy.